Γιος του θεού των θαλασσών, Ποσειδώνα και της Γης, ήταν, όπως λέει η μυθολογία, ηγεμόνας της Λιβύης. Γίγαντας στο ανάστημα, είχε τεράστια δύναμη που την αποχτούσε, όταν τα πόδια του άγγιζαν το χώμα της μητέρας του Γης.
Ο Ανταίος υποχρέωνε κάθε ξένο, που ερχόταν στη χώρα του από τη θάλασσα να παλεύει μαζί του και, όπως είναι φυσικό, όλους τους νικούσε και τους σκότωνε. Έτσι, προκάλεσε σε αγώνα και τον Ηρακλή, όταν κάποτε έφθασε στη χώρα του. Ο πανέξυπνος, όμως, ημίθεος Ηρακλής όντας από που ο γίγαντας αντλούσε την υπερφυσική του δύναμη, τον άρπαξε από τη μέση και τον ανασήκωσε, ώστε τα πόδια του να μην αγγίζουν τη γη και έτσι με ευκολία τον εξόντωσε.
Η αλληγορία αυτού του μύθου, που μας τον αναφέρει ο αρχαίος Αθηναίος γραμματικός Απολλόδωρος σ' ένα από τα έργα του είναι πολύ ωραία. Δείχνει πόσο ισχυρός και ακατανίκητος είναι κανείς, όταν πατά το χώμα της πατρίδας του, όπου και οι πέτρες ακόμη τον ξέρουν και πόσο ανίσχυρος γίνεται στα ξένα.
Και κοιτάζοντας ακόμα πιο βαθιά, δείχνει πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι προσγειωμένος στο περιβάλλον του, να γνωρίζει καλά τις ανάγκες, τις αδυναμίες και τις δυνατότητες του περιβάλλοντός του και με βάση αυτές να ενεργεί, οπότε έχει οπωσδήποτε επιτυχία στους σκοπούς του και γίνεται ασυναγώνιστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου