Κλεμένο απο την φίλη gwgw

...παντα υπηρχες μονο εσυ

το ειδα μες στα ματια σου την πρωτη φορα που τα αντικρυσα

μια ολοκληρη ζωη περιμενα χωρις να ξερω τι

σε μια στιγμη, ο,τι κρυφα μου ηλπιζα

...

δεν ησουν οπως σε ειχα φανταστει

οχι, επεσε εξω ο νους, η φαντασια μου προδοθηκε φτωχη

μα η αγαπη που για σενα στην καρδια μου ζει

ειχε πολυ πριν σε γνωρισω γεννηθει

και μεσα μου ξεχειλιζε

μεσα μου δε χωρουσε

...

ωσπου σ΄αντικρυσα

κι ηταν σαν χρονια να σε ηξερα

κι εσυ οπως κι εγω βαθια με κοιταξες, δεν αντεξα και γυρισα το βλεμμα

και απο την πρωτη τη στιγμη βαθια στο στηθος εκαιε και ετρεμε η φλογα

επανω σου σαν εγειρα

και σαν γλυκα με φιλησες

...

το ηξερα πως παντα ησουν εδω

δεν ητανε η αγαπη μας αγεννητη, για χρονια καρτερουσε

κρυμμενη σε μια σπιθαμη ψυχης το χρονο μάς μετρουσε

κομμενη εμοιαζε, και ποναγε, στα δυο

μα ενα παντα ημασταν, ενα εσυ κι εγω

...

τι ενωσε τα μονοπατια της ζωης μας;

τι μας εσπρωξε να ερθουμε κι οι δυο στο ραντεβου;

συναντηση στημμενη μα που εμεις δεν κανονισαμε ποτε

συνομωσια, αστειο, φαρσα με τις ζωες μας, καποιου αγνωστου;

τι ηταν; ητανε κατι ή καποιος, τα βηματα μας που εφερε εκει,

εκει που επρεπε να ʼρθουν;

...

Ισως ηταν Θεος, κι αφεντης της ψυχης μας

Αγγελο προσταξε οδηγο και αστρο της αυγης μας

κι ηταν αυτη μια γνωση που κατειχαμε πρωτου...

...

...πολυ πρωτου τα χερια μας ενωσουμε σφιχτα

πολυ πρωτου αγγιξουν κι ενα γινουν τα κορμια μας

πολυ πρωτου αλλαξουμε συνηθειες, χαρακτηρα

πολυ πρωτου αρχισουμε να χανουμε την ελπιδα

πολυ πρωτου του κοσμου την ασχημια σιχαθουμε

και πριν εμεις σ' αυτο τον κοσμο γεννηθουμε ...

...

ητανε τοτε που δυο αϋλες κουκιδες ειμασταν στο χαος

ηταν εκει που συναντιουνται οι ψυχες

εκει απʼ οπου ξεκινουν κι εκει οπου καταληγουν

μετα απο το επιγειο ταξιδι του χαμου

...

κι εκει παντοτινα θα εισαι και θα ειμαι

κι οταν πια δε θα υπαρχουμε εδω, εκει θα ανταμωθουμε

γιατι οι ψυχες δε χανονται, για παντα ταξιδευουν

...

κι αν τα ταξιδια απο τη γη μοιαζουν αλλωτινα

μη μου φοβασαι αγαπη μου, αφου στη γη σε βρηκα

μεσα στο πανδαιμονιο και στων καιρων την τρελλα

μια θεωρια σκαρφιστηκα...

μεσα στους σκορπιους της καρδιας μου στιχους

κι ελπιζω οπως παραξενα σε γνωρισα

να μη σε χασω πια...